قهرمانی تیم ملی فوتبال، تصویر جدید و واقعی از افغانستان به نمایش گذاشت

پیروزی غرور آفرین تیم ملی فوتبال کشور در مسابقات جام جنوب آسیا برگ زرین دیگری از توانایی، اعتماد به نفس و خواستن و توانستن جوان افغانستانی را ورق زد و جهانیان را وادار کرد به عظمت این ملت کرنش کنند. ملی پوشان کشورمان در حالیکه بیرق سه رنگ افغانستان را بر دوش داشتند وقتی بر سکوی قهرمانی ایستادند چنان از ته دل فریاد زدند که انعکاس فریادشان در کوههای هندوکش و بابا پیچید و سریع تر از هر رسانه دیگری به گوش جهانیان رسید و تمام کسانیکه گوشهایشان به اخبار جنگ افغانستان عادت کرده بود این بار چیز متفاوتی شنیدند، شاید اول باورشان نمی شد ولی کمی که چشمهایشان را مالیدند و خوب به صفحه تلویزیون خیره شدند، دیدند که این ها جوانان افغانستان عزیز است که از جای جای دنیا و از داخل کشور دور هم جمع شده اند و در قالب تیم ملی برای کشورشان هویت سازی کرده اند.
طعم کسب اولین مقام بین المللی به وسیله ملی پوشان فوتبال کشور که به دنبال شکست هند به دست آمد آنقدر شیرین بود که حتی سیاستمداران را نیز به میدان کشاند: کرزی به همراه دیگر رجال سیاسی به میدان هوایی کابل آمدند تا قدوم افتخار آفرینان را گلباران کنند و سه وزیر دولت نیز در استادیوم دارشات کاتماندو نیپال از نزدیک دیدند که چگونه ساق های پرتوان بازیکنان تا آخرین لحظه بر چمن سبز دوید تا دستان پرتوان آنها جام را بالای سر ببرد و برق جام قهرمانی چشمان دوستان را روشن تر و چشم دشمنان را حتی برای لحظاتی هم که شده کور کند. اما اگر عمیق تر به این شادی ورزشی نگاه می کردید به نکاتی می رسیدید که بسیار امیدوار کننده بود. 
مهمترین چیزی که در لابه لای این شادی فوتبالی می شد دید اتحاد و یک پارچگی بود، مردم در این روز تعصبات غلط قومی و نژادی که ریشه بسیاری از مشکلات افغانستان است را کنار گذاشته بودند و همچون یک ملت که رویای بزرگ همه ماست در استادیوم جمع شده بودند و یک چیز را فریاد می زدند. آری پیروزی فوتبال آنقدر خوب مردم را قلقلک داده بود تا تمام اختلافاتی را که ریشه های خارجی و عوامل داخلی دارند را فراموش کنند. 
نکته دومی که در این بین دیده می شد جمع شدن مردم در استادیومی بود که دیروز طالبان از آن برای اجرای دستورات اعدام استفاده می کرد اما امروز مردم بدون ترس به این استادیوم آمده بودند تا شاد باشند و غمهای چندین ساله دلشان را با فریادهایشان بیرون بریزند. 
و سرانجام نکته سوم پنهان در شادی مردم، دستاوردهای ۱۲ ساله دولت بود، امروز برخلاف دیروز مردم به شمول زن و مرد به دور از نگرانی در رستوران، هتل، منازل و هر جایی که به تلویزیون دسترسی داشتند فوتبال را تماشا کردند. این خود رگه هایی از دموکراسی با طعم افغانستانی بود.
آری برای یک روز هم که شد به بهانه جشن پیروزی ملت شدیم! ای کاش این روز هرگز تمام نمی شد و ما برای همیشه ملت می ماندیم تا غریبه و بیگانه چوب منت ایجاد دموکراسی را بر سر ما نکوبد! آفرین ملی پوشان شما نشان دادید که افغانستانیها هم می توانند ملت شوند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: